78 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙΩΤΩΝ ΗΡΩΩΝ
Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1/6 στο Λαύριο ο ιστορικός περίπατος που διοργάνωσε η ΠΕΚΑΜ με μεγάλη συμμετοχή απογόνων Μακρονησιωτών και φίλων της ΠΕΚΑΜ , με θέμα : “78 χρόνια απο την έναρξη της λειτουργίας του κολαστηρίου της Μακρονήσου. Βαδίζουμε στους δρόμους του Λαυρίου, στα χνάρια που άφησαν οι Μακρονησιώτες ήρωες”.
Ο περίπατος ξεκίνησε από το νότιο λιμάνι του Λαυρίου, όπου ο Β. Μόσχος μέλος του τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ως ξεναγός, αναφέρθηκε στην συγκρότηση των ταγμάτων της Μακρονήσου. Στο σημείο αυτό , ήταν εγκατεστημένο το Μεταγωγών, απ’ όπου και μεταφέρονταν με καϊκια οι στρατευμένοι και οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο.
Η ξενάγηση συνεχίστηκε στο εμβληματικό μνημείο της Μάνας, έργο του γλύπτη Μιχάλη Κάσση, όπου ο Β. Μόσχος αναφέρθηκε στο συμβολισμό του έργου και του ρόλου της γυναίκας , αδελφής, μάνας στην αντοχή και στην αλύγιστη στάση των ηρώων Μακρονησιωτών για να μην υπογράψουν δήλωση μετανοίας . Ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφάνων από την Μ. Αποστολάκου, εκ μέρους του Δ.Σ. της ΠΕΚΑΜ, Γιάννη Ανανιάδη μέλους της ΤΕ Μεσογείων – Λαυρεωτικής του ΚΚΕ , Γ. Κωστάλα μέλους του ΣΠ Αττικής της ΚΝΕ και Κ.Πόγκα και Α. Μέντη εκ μέρους του παραρτήματος ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ Λαυρίου .
Επόμενος σταθμός ήταν
το Πνευματικό Κέντρο Λαυρίου, πρώην 2ο Δημοτικό Λαυρίου, όπου ο Β. Μόσχος αναφέρθηκε στη Μεγάλη Σφαγή του ΑΕΤΟ (29/2-1/3/1948) και στις αιτίες που την προκάλεσαν , όταν δηλ. μαίνονταν ο εμφύλιος και οι στρατιωτικοί ταγοί της αστικής εξουσίας ήθελαν πάση θυσία να κάμψουν το φρόνημα των αλύγιστων στρατιωτών του ΑΕΤΟ (Κόκκινο Τάγμα), που παρά τα βασανιστήρια αρνούνταν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του ΚΚΕ.
Το μακελειό ακολούθησε η σύλληψη των δήθεν στασιαστών του ΑΕΤΟ , η μεταφορά και παραμονή τους στο κτίριο αυτό ( 2ο δημ σχολείο) και η Δίκη τους την άνοιξη του 1948 στο Έκτακτο στρατοδικείο, στην τότε Αίθουσα της Φιλαρμονικής ” ΕΥΤΕΡΠΗ” , που ήταν ο επόμενος σταθμός του περιπάτου.
Στο κτίριο αυτό ,που σήμερα επισκευάζεται από το Δήμο μετά από αίτημα και της ΠΕΚΑΜ, ο Β. Μόσχος αναφέρθηκε στα γεγονότα της δίκης παρωδίας των Κρατουμένων Μακρονησιωτών.
Ο ιστορικός περίπατος κατέληξε στο Νεκροταφείο του Λαυρίου, όπου η ΠΕΚΑΜ τοποθέτησε πανό με τα ονόματα των 48 νεκρών Μακρονησιωτών που τάφηκαν στο Νεκροταφείο Λαυρίου. Ο Β. Μόσχος αναφέρθηκε σε όλους αυτούς τους αλύγιστους που άφησαν την τελευταία τους πνοή μετά από φρικτά βασανιστήρια στο θάνατονησι της Μακρονήσου και “έμειναν” στη γη του Λαυρίου. Ειδικά αναφέρθηκε στις εμβληματικές μορφές των “αμετανόητων”, των “αδήλωτων” Δ. Τατάκη και Γ. Σαμπατάκου που η αλύγιστη στάση τους απέναντι στους βασανιστές τους έγινε πηγή αντοχής και έμπνευσης για τους υπόλοιπους Μακρονησιώτες ήρωες.
Κλείνοντας και ανακεφαλαιώνοντας ο Β. Μόσχος τόνισε ότι το αστικό κράτος χρησιμοποίησε βία , εκφοβισμούς, διώξεις Αγωνιστών και Κομμουνιστών της περιόδου 1941-1949 γιατί έβλεπε ότι έχανε την εξουσία και έπρεπε πάση θυσία να αντιστρέψει αυτήν την κατάσταση. Τέλος τόνισε: ” η Μακρόνησος είναι ένα σημαντικό μέγεθος κυρίως ως πεδίο της ταξικής πάλης. Από τη μια μεριά ως απόδειξη της βαρβαρότητας και της απουσίας αναστολών όταν η αστική τάξη υπερασπίζεται τον εαυτό της και από την άλλη ως αγώνας, ως άθλος , ως προεργασία, ως παράδειγμα ενός άλλου κόσμου της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση”.
Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες , μέλη και φίλοι της ΠΕΚΑΜ, τραγούδησαν το ” Πέσατε θύματα ” και έδωσαν υπόσχεση ,τιμώντας τους νεκρούς και όλους τους αγωνιστές της Μακρονήσου, να συνεχίσουν τον αγώνα τους μαζί με όλο το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Τέλος διαβάστηκε η ανακοίνωση του ΔΣ της ΠΕΚΑΜ για τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη και δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στον αγώνα των απογόνων των Μακρονησιωτών και φίλων της ΠΕΚΑΜ κατά του σημερινού προσώπου του ιμπεριαλισμού στα μέτωπα του πολέμου και στην απαίτηση για τερματισμό τους καθώς και για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολέμους της ΕΕ, ΗΠΑ, και ΝΑΤΟ.