Από τη Συμφωνία της Βάρκιζας( 12/2/1945) ο αστικός πολιτικός κόσμος εξαπέλυσε με τους ταγματασφαλίτες , παρακρατικούς συμμορίτες μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία εναντίον των αντιστασιακών ΕΠΟΝιτών, ΕΛΑΣιτών και ΕΑΜιτών αγωνιστών. Η τρομοκρατία αυτη συνοδευόμενη από στρατοδικεία, δολοφονίες και διώξεις δεν μπόρεσε ωστόσο να κάμψει το λαϊκό κίνημα και να σταματήσει αργότερα την ένταξη χιλιάδων νέων στις γραμμές του ΔΣΕ . Αφού δημιούργησε το αστικό κράτος πρώτα τα πειθαρχικά τάγματα για να τρομοκρατήσουν τους νέους αγωνιστές φαντάρους που είχαν προηγουμένως ενταχθεί στην Αντίσταση κατά των Ναζιστών 1941-1944, στις 19/2/1947 το ΓΕΣ πρότεινε τη συγκρότηση ταγμάτων σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ” για τη διάθεση ανδρών σε επωφελείς απασχολήσεις και προσπάθεια επαναφοράς αυτών στους κόλπους της Πατρίδος” καθώς επίσης και “συνεννόησις μετά των αρμοδίων πολιτικών φυλακών επί της σκοπιμότητος αποσυμφορήσεως των πολιτικών φυλακών ιδία των ζωνών επιχειρήσεων ” . Τα σχέδια αυτά υλοποιήθηκαν στις 3/4/1947 οπότε και άνοιξε το κολαστήριο της Μακρονήσου.